Nerdeen nereye... İnsan şu fotoğrafa baktıkça hüzünleniyor hani.. Gözler Portnoy'u aramıyor değil.. Ayrılıklar ansızın gelir malum, ama zaman her şeyin ilacı.. Portnoy gider ve fotoğrafın en solundaki giriverir hayatınıza, kulağınıza aniden.. Şundan 10 yıl önceki halim olsa dünyaları yıkmıştım Portnoy gitti diye.. Şimdi ise buruk bir gülüş kaplıyor yüzümü sadece.. İlla ki alışacağım Mangini'ye de.. Ama Dream Theater 2000'lerden sonra ruhunu hızla kaybediyorken, alışmasam da olur diyorum içimden.. Çok ta umurumda değil hani!
Kim bilir... Belki bir gün: Yine, yeni, yeniden Portnoy...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder