İspanya Gezi Notları # Part 3

E bizde bu kadar yol gelmişken bi payella patlatalım dedik. Gerçi buralara gelmeden önce tecrübelerine başvurduğum arkadaş bu yemekle ilgili pek iyi şeyler söylememişti. Kısaca özetlemek gerekirse akşam annen önüne koysa lapa bu diye yemezsin uyarısında bulunmuştu. Bunu bizim sanatsever arkadaşa ısrarla söylememe rağmen hem açlıktan hem de onun "abi buraya kadar gelmişken yememek olmaz" demesine hak verdiğimden kesin yemeliyiz zihniyetiyle oturduk bi yere. Tabi o kadar laftan sonra beklentileri de çok yüksekte tutmuyorum. Malum bi de sağlam bir mutfağı olan ülkenin vatandaşıyız. Ama sanırım arkadaşlarını beklentisi çok fazlaydı ki yemek bittikten sonra hiçbiri beğenmedi. Bense karnımı doyurmanın verdiği hazla oturdum bi sigara patlattım. Bu arada yemek hakkında bi kaç şey söylemek gerekirse bildiğiniz bulgur pilavı işte. İçine bi ikitane taze fasulye atmışlar. Bi karidesli bir de tavuklu olan cinsi var ki biz ne olur ne olmaz diye bildiğimizden şaşmadık tavuklusundan söyledik. Bu bile bu kadar kötüyken karideslisini düşünemiyorum. Neyse ben payellanın yanına 2 de bira patlattım. Biri normaldi de ikincisi süperdi. Siyah Genius birası. Yani varya adamın bütün dertlerini alıp götürüyo meret. Oturup bi kaçtane daha içmek güzel olurdu da bizimkilerin isteksizliği bana da bulaştı....


BU GEZİYLE İLGİLİ DAHA UZUN UZUN YAZMAK SİZLERLE GÖRDÜKLERİMİ PAYLAŞMAK İSTERDİM. FAKAT UZUN ZAMANDIR YAZI YAZMA FIRSATI BULAMADIĞIMDAN DOLAYI BAZI ŞEYLERİ YERLİ YERİNDE HATIRLAYAMAYACAĞIMI BİLDİĞİMDEN DEVAMINI GETİRMİYORUM. AFFINIZA VE ANLAYIŞINIZA SIĞINARAK YAPIYORUM BUNLARI. ARTIK FRANSA VE AMSTERDAM TURU İLE İLGİLİ HAZIRLIKLARIM SÖZKONUSU. UMARIM BU YENİ TURU HER ANIYLA SİZİNLE PAYLAŞABİLİRİM...

İspanya Gezi Notları # Part 2

Valencia'da İlk Gün------> 18 Ağustos 2009

Valencia' da ilk gün. Barcelona'nın şoku hala üzerimizde. Ama kaldığımız hostelin odasına girer girmez hepimiz çölde vaha bulmuş bedeviler gibi sevindik.Yataklar pırıl pırıl, tuvalet banyo odanın içinde misler gibi de kokuyorlar. Hemen birer duş alıp biraz uyuklamaya başladık. Biraz dedimse bi kaç saat sürdü bu uyuklama. Malum önceki geceden baya yorgunuz. Özellikle de

ben. Odaya girene kadar uyumadım ya ondan. Neyse 6 kişilik oda ve sadece biz üçümüz. Valencia macerası kötü başladı ama iyi olacağının sinyalleri de hafiften gösteriyo kendini. Uykudan sonra ne yapacağımız konusunda ufak bir muhabbet yaptık. Haliyle bizim sanatsever arkadaş yine sattı bizi. Sattı diyorum çünki bu gibi yolculuklarda topluca hareket edilmesi en güzeli. Ama biz yavaştan arkadaşın rolüne alışmaya başladık. Malum sanat için atıyo kalbi ya illa gidip görücek o binaları. Ulan tamam önemlidir bulunduğun yerin sanatsal eserlerini bilmek görmekte bu kadarı da fazla. Ama elden bişi gelmiyo.Ortam zaten gergin hafiften daha da germeye gerek yok. En iyisi 2-1 takılmak. Ben ile heryerde uyuyan arkadaş müthiş ikiliyi oluşturuyoruz. Çıkıyoruz yola.

Valencia'da Alameda metro durağına kadar yürüyerek gidiyoruz. Ordan da metroyla sahilin olduğu son durağa varıyoruz. Durağın adı şimdi aklımda değil. Ayrıca yazıya Türkiye'ye döndüğümüzün bi hafta sonrasında devam edince unutkanlıkta başlıyor haliyle. İdare ediceniz artık. Neyse geldik son durağa.

Bu arada Valencia'da F1 ile ilgili bir organizasyon var. Her yerde bunla ilgili hazırlıklar başlamış. F1 seven bir tip olmadığımdan pek ilgimi çekmiyor açıkçası. Spor olarak göremiyorum şu araba sürmeyi. Hani Nascar deseniz bi nebze katlanabilirimde F1 de nedir allahaşkına. Aksiyon yok heyecan yok. Araçlar aynı yolda bilmem kaç tur atıp duruyor. Oturup izliyo millette. Ama seveni var bize söz düşmez.

Sahile inince arkadaşla şöyle bi kendimize geldik. Gerçi arkadaş denize gireriz diye heveslenip ona göre giyinip gelmişte benim durumdan haberim yok. Ayağımda spor ayakkabı felan giremem diye tutturdum. Arkadaşın hevesi kırıldı tabi. Durumu kurtarmaya çalıştık ama olmadı. Bi ertesi güne sözleştik bizde. Baktık sahilde takılmanın bi anlamı yok ne yapalım diye düşünürken bizim uykucu arkadaş bilim, sanat müzelerine gidelim dedi. Müze dedi isem yanlış anlaşılma olmasın. Kesinlikle tarihi bi ıvırzıvır değil. İnanılmaz modern ve etkileyici yapılar.

Arkadaşın hevesi kırılmışken gidelim dedik ki en iyisin yaptık açıkçası. Gerçi bende Valencia FC nin stadın Messtella stadını görme hevesi vardı ama o gün olmadı onu da ertesi günün programına ekledik. İndiğimiz durağa gittik baktık otobüsle daha kolay biraz yürüyelimde otobüsle gidelim dedik. Dedik demesine de onu da yapmadık. Daha sahilden müzelere kadar yürüdük. Ortalama bi bi iki saatimiz yolda gitti. Bu arada sahilde indiğimiz duraktan bir

er metro bileti aldık. Metro biletini aldık ama normalde o durakta turnike yok. Nasıl kullanılır diye meraktayız ama işi sağlama alalım derdindeyiz. İlerleyen saatlerde gördük ki biletler elimizde patlamış.Onu da anlatıcam ama önce müzeler.

Müzeler tamami ile modern yapılar. Etrafında havuzlar var. Bi de botanik bir yol. Her türlü ağaç ve bitki mevcut.

Bi nevi oksijen bölgesi. İnsanın içi ferahlıyor valla. Müzelere geldik tonla resim çektik.

Oturduk diğer ziyaretçiler gibi ayaklarımızı havuza soktuk. Rahatladık valla. Sonra bi tanesinin içine girdik. Harika ya. Nasıl anlatılır bilmiyorum açıkçası. Gidince görmekte fayda var. Ama erken gitmekte önemli. Mesela biz o kadar yürümeden dolayı biraz geç gittik. Haliyle de müzenin içine girsekte ana sergi alanına girmeye vakit bulamadık. Müzelerin fiyatları 15 € dan başlıyor. Ama kombine olarak alma şansınız da var. Daha ucuza getirebilirsiniz. Ama bi günde hepsini gezebilirmisiniz orasını bilemicem. Deneyin bi şansınızı. Zaman ilerledikçe müzeye girip girmeme konusunda girmemenin daha hayırlı olacağını düşündük. Malum daha geri dönüş var.

Çıkışta botanik yolda biraz soluklandık, yavaştan da gerisin geriye yürümeye başladık. Dönüşte hala cebimizde metro biletleri varya ona güvendik. İlk metro istasyonuna gelince ne görelim. Bizim biletleri turnike kabul etmiyor. Gittik gişede ki ablaya sordur. Bişiler dedi ama yine İspanyolca. Hala taviz yok anlicanız. Ulan biz o geveledikçe fikir yürüttük sonunda saati geçti sandık. Ulan metro biletinin saatimi olurmuş derken yine iki bilet parası bayıldık. Meğersem olay farklıymış. Sahildeki son durakta turnike olmadığından biletleri alıp metroya binip iniceğiniz durakta çıkışta turnikeden geçiriyomuşsunuz. Tabi bizim bundan haberimiz yok. Yanımdaki elemanda sinirle atmış bileti cebinden. İniceğimiz durağa geldik. İki kat çıkıp çıkışa geldik karşımızda turnike. Heralde yanlış merdivenden gelip yine durağa indik. Başka merdivenlerden yine iki kat çıktık. Yine aynı yere çıktık. Başladık haliyle avrupaya onun toprağına da insanınada sövmeye. Zaten Barcelona da dolmuşuz patlicak yer arıyoruz. Ne yapıcaz diye etrafa bakarken bel çantamdan bileti buldum. Şans bi de karamsar adamım ya ne olur ne olmaz diye tutuyorum herşeyi. Neyse soktuk bileti makineye turnike kapısı açıldı ikimiz aynı anda geçtik. Ordaki turnikeler burdakilere benzemiyo. Camdan kapısı var. Hani üstünden atlayalım desek kesin bi yerimize cam girer. Çıktık ya metrodan yine de sövmeye devam ediyoruz. Yürüyerek hostele geldik. Arkadaşın ısararıyla bi durak felan önce inmiştik. Mecburen hostele baya bi yürümek zorunda kaldık. Bu arada bizim sanatsever arkadaşla buluştuk. Gittik alışveriş yapıp hazırından pizza felan aldık. Hostellerde mikrodalga fırın olduğundan rahatlıkla hazır şeyleri ısıtıp tüketebiliyorsunuz. Bu da baya bi hesaplı oluyo. Zaten elin memleketinde bizim için yenecek yemekte yok. Onlarda akdenizli ama yemekleri berbat. Hostele döndük işte. Yemeği yedik biraz dinlendik herzamanki gibi. Akşam oldu çıktık meydana. Herkes toplanmış meydanda.Meydanın

etrafında ki lokantalar her tarafa masa sandalye atmış. Yemekten sonra hemen yanımızda olan meydanın merdivenlerine çömeldik. Şimdi bu kadar bira seven adam nasıl olurda bira almadan oraya çömelir diye sorarsanız açıklaması basit. Meydan yavaş yavaş zaten turistlerle doluyor. Herkes merdivenlere oturmuş muhabbet ediyor. Meydanın ortasında da çok enterasan malzemelerle gençler eğleniyor. Enterasan malzemeden kastım mesela patenleri düşünün. Bu tekerlekli patenler nasıldır. Ayakkabı gibidir, giyersin sonra başlarsın kaymaya. Burda ise bi genç iki küçük teker üzerinde olan bi tahta parçasının üzerine koymuş ayağına kaymaya çalışıyor. Burda garip olan iki ayakta birbirinden bağımsız. Yani bi kaykay gibi değil. Her ayağın altında çift tekerli minik bi şey var. Böyle olunca da dengede durması zor oluyor. Ama çocuk hırslı. Az biraz da göbeği mevcut. Ama olsun. Sevimli çocuktu. Etrafta denemek isteyen herkese hem oyuncaklarını verdi hemde yardım etti. Sevdiğim çocuğuanlicanız. İçki kısmına gelince o kısım çok bomba. Şimdi meydan koca bir daire ya. İlk baştan sırayla elinde poşet veya sırtında çantayla adamlar geziyor. Bişiler söylüyor ama anlamıyosunda niyet belli bişi satmaya çalışıyor. Tahmin edeceğiniz gibi bira. Barselona dakine benzer bi şekilde ama çantada taşıyo bunlar biraları. Hepsi değişik markayla çalışıyo. Bu yüzden içeceğiniz birayı bilmenizde yarar var. Yoksa o iğrenç SanMiguel birası alırsınız, aldığınız gibi de çöpe atar gidersiniz. Biz yaptık ordan biliyorum. Bi de adamlardan ucuz diye almayın. Bunlar biraları nasıl soğutuyolarsa resmen buz içiyosunuz. Bi de kokuyo bira. Ya saklandıkları yerden ya da taşındıkları çantanın kokusunu alıyorlar ama iğrenç oluyo. Meydanda ki kitle süper ama. Hepsi genç hepsi rahat. Eline bi gitar alan zaten bütün ilgiyi topluyor. Hani zamanında nasıl ingilizce öğrenmedik diye kafamıza vuruyoruz ya buna bi de ah bi akdeniz akşamlarını çalabilseydim ne güzel olurdu pişmanlığı eklendi. Birimiz becerebilsek kesin geziyi artık 3 kişi değil en az 4 olmak kaydıyla 6 kişi olarak devam ettirebilmemiz içten değildi. Ama tecrübe işte öğreniyorsun.

İspanya Gezi Notları # Part 1

Bugün İspanya'ya gelişimizin 4 üncü günü. Gönül gün be gün, an be an yaşadıklarımızı buraya yazmak isterdi. Ama hem acemilikten, iz bilmezlik yol bilmezlikten hemde şartlardan dolayı buna pek şansım olmadı. Şuan Valencia yolunda İspanya Demiryolu hattında trende yolculuk ederken yazıyorum. Ama buraya gelmeden önce olan biteni anlatmakta fayda var.

Yola Çıkış-----> 14 Ağustos 2009 Cuma

Cuma günü sabahın kör vaktinde arkadaşlarla buluşup Atat

ürk Havaalanına gitmeye karar verdik. Uçak saat 8:30 havalanacağından bizim en geç 6:30 orda olmamızın faydalı olacağı söylendi eş dost tarafından. Malum benim ilk uçak yolculuğum olucağından bu konuda son derece cahildim ki bana değil 6 sabahın 1 inde orda olman gerekiyo deselerdi kesin o saatte orda olurdum. Neyse Cuma günü olduğundan bide erken saatte kalktığından uçak kimseden araba ile bizi bırakmasını isteyemedik.

Aldık sırtımızıa çantaları saat 3:30 da Söğütlüçeşme metrobüs durağında buluştuk. Metrobüsle Yenibosna durağına ordan da taksiyle havaalanına gittik ki açıkçası en doğru kararı verdiğimizi düşünüyorum. Adam başı toplasanız 5 liraya Kadıköy'den havaalanına gelmek üstüne bide bunu herşeyin çift tarifeli olduğu saat aralığında yapmak tercihin haklılığını ortaya koyuyor.

Havaalanına vardığımız da direkt Yurtdışı çıkış pulu harcı olan 15 TL'lik gereksiz, anlamsız, manasız tam bize uyugn ödemeyi yaptık. Ordan kahvaltı edememenin verdiği açlıkla ortada gezinirken bagajlarımızı havayolu şirketine teslim edip duty free kısmına adım atmaya niyetlendik. Niyetlendik niyetlenmesine de burda da bizim eşi benzeri! bulunmaz emniyetimiz pasaportumuzu evirdi çevirdi parmaklarıyla bi güzel ovaladı ondan sonra geçiş izni verdi. Hani ulan herşeye anlarımda vizeye parmak sürümek neden. Pasaport sahte diyelim nüfus cüzdanı da aynı makineden çıkma mesela da vize de geçerli olup olmamasından

sanane. Zaten geçersizse emin ol elin gavuru beni oralarda bırakmaz direkt geriden geriye postalar diye düşünürken Duty Free kısmına geçtik. Ben herşeyin ucuz olamsını beklerken ki bunu hep yolculuk eden insanların ağzından ballandıra ballandıra anlattıklarından dolayı bolca duyuyorum, sonucunda da bi hevesle bi kaç karton sigara alırım, bi iki absolut patlatırım felan derken baktım herşey aynı fiyatta nerdeyse.Bu hayalkırıklığı ile yemek yemenin peşine koşmaya başladık. Maşallah içerde herşey normalinden pahalı. İşyerinde ki

Veli abimin uyarısıyla direkt polis kontrolünü geçtikten sonra sağda mcdonald'sların üzerinde yeralan HSBC Premiere bölümüne gidip siyah mı siyah HSBC Advantage Black kartımı gösterdim ve bi arkadaşımla beraber güzel güzel tamaman bedelsiz kahvaltımı yapıp gazetemi okudum.Sonra yolculuk saatini beklemek kaldı. Uçağa bindik ve uçak havalandı. Bunu herkes tahmin ediyor biliyorum ama niye tekrarladığıma gelince. Bende yükseklik korkusu mevcut. Adımı kesinlikle taşıyan bi adam değilim. Adımı güzel koymuşlarda boş olmuş gerisi... Neyse uçtuk felan derken cam kenarında bendeniz oturdum dışarıyı izliyorum. Bi bakıyorum bulut bi bakıyorum dağlar, deniz, göller. Müthiş bişi anlicanız. Hele hele öndeki ekrandan da o an nerde oldugunu tam olarak gösteren o güzelim ekranla 3,5 saatlik yolculuğu bitirdik. Tabi başka bi coğrafyaya adım atmanın verdiği heyecanla ve kendi ülkemde havaalanında yaşadığım saçmalıkların burda da tekrarlanabileceği endişesiyle önden

inenleri takibe başladım. Önümdeki kitle ne yapıyorsa bende aynısını yaptım. Hani adamın biri dursa pantolonunu indirse bende aynısını yapıcam. O şekildeyim düşünün. Havaalanı oldukça sakin bir yer, özellikle vize kontrolünde adamın pasaportumu alıp sadece bi kaşe vurması, ne kaşıma ne gözüme bakmaması daha da bi hayret vericiydi.Yine neyse diyerekten bu kadar heyecana dayanamayan yüreğim, ay pardon sindirim sistemim ilk meyvesini İspanya Hava Yolları Dış Hatlar Terminalinde verdi. Verdi vermesine de hayretlik bir durum daha doğrusu tu-kakalık bir durumlada karşı karşıya kalmama vesile oldu. Elin ecnebi memleketinde herşey iyi güzel de tuvalette taharet musluğu olmaması inanılmaz moral bozucu. Hani o an insan neyle karşı karşıya kaldığını ve elinden hiç bişey gelmeyeceğini biliyor ya iyicene bi morali bozuluyor. Moral bozmak yok. Daha ispanya havasıyla teneffüs etmemişken hele.

İspanya Havaalanından Çıkış------>

Havaalanından çıkmadan önce bagajları almamız gerekiyor mecburen ya acaba bagajlar hani çarktta dönüo diye aranırken güzel yurdumun iki genç kızınında bizim gibi arandıklarını farketim. Neyse ki erkekliğin ve de mantıklı düşünebilmenin verdiği güçle onlardan önce bulduk bagajları. Dönüpte bagajları bulduğumuz bandı söyleyip

onların gözünde kazanacağım artı puanları karizmaya çevirmek istedim ama bi de ne görim kızlar bandın karşı taraftına gelmiş bile. Neyse 3 arkadaş sırtta çantalar havaalanından çıkıp şehir merkezine gitmek için araç ararken hemen karşımızda bi otobüs gördük.Otobüsün kendileri A1 oluyo. Nerde inerim ne yaparım demeyin otobüs direkt sizi alıyo şehir merkezinden bırakıyo. Neyse biz Otobüse binip how much sorusunu tellafuz ederken karşımızda çılgın mı çılgın, yakışıklı mı yakışıklı, karizma mı karizma otobüs şöförüyle gördük. Aha dedim dakka bir gol bir! Bunların otobüs şöförü böyleyse diğerlerini düşünemiyorum. Bu arada şunu da belirtmeklte fayda var. Otobüs şöförüne gelene kadar toplasanız bi 5 -6 tane ispanyol gördük ki onlarda çok seksi olmasalarda normal insandan az biraz daha iyi durumdaydılar. Beni olayım orda bitmişken aslında hiçbişeyin başlamamış olduğundan haberim yok tabi. Ben sırtta 10 kiloluk çanta acaba nasıl Camp Nou'ya gider bi güzel orayı tavaf ederim diye düşünüyorum. Ha bide gelmeden önce rezervasyonunu yaptığımız Sant Jordi Les

Corts hostelini nasıl buluruz derdindeyim ki bu dert İspanya daki ilk günümüzü aldı götürdü desem yalan söylemiş olmam inanın.

Biz üç kafadar şehir merkezinde indik, akıllıyız, mantıklıyız, teknoloji donanmışız ya taksiye binmeden yürüyerek buluruz diyoruz hosteli. Ulan biriniz çıkıp olm sizin etiniz ne budunuz ne daha adamların bi bardak suyunu içmemişsiniz nasıl yol bulucam diye sırtta 10 ar kiloluk çantalarla o sıcakta hosteli aramaya başladınız dese şimdi abi erkekliğe bok sürdürmekte olmaz ya başlarız tonla bahane bulmaya.

Sırtta çantalar elde navigasyon cihazı başladık hosteli aramaya. Hostel Les Corts bölgesinde ama biz adı Les Corts diye fikir yürütüyoruz. Haliyle de yanıldığımızdan her sokağı her caddeyi tek tek adımlıyoruz. Zaten hepimiz günün erken saati kalkmanın vermiş olduğu yorgunlukla ayakta kalmaya çalışıyoruz. Hava da acaip sıcak. Bu arada sigaramız bitmiş farkına varıyoruz. Bu kadar yorgunluğa en güzel gelecek şey kendisidir. Hesap edince de yolculuklar derken ortalama bi 6 saattir bi fırt bile çekmemişliğin verdiği özlemle sigara aranmaya başlıyoruz. Zaten biz şu ispanya macerasına başladık başlayalı hep bi aranma halindeyiz nedense. Hani bişide gelse ben burdayım boş yere aramayın dese. Nerdeee biz de bu baht olduğu sürece bu böyle devam eder. Devam edeyim.. Bu memlekkette arkadaş her dükkanda içki

var. Süper bişi. Lokanta , restaurantı geçtim nerdeyse simitçi olsa o bile içki satıcak. Bizim Taksim'de otobüslerin kalktığı yerde su satan çocular varya burda da içki satan adamlar var düşünün. Ama bi sigara satış zihniyeti var akıllara zarar. Gerizekalı bi otomat sistemiyle satıyolar sigarayı ya da Tabacs denilen tütüncülerde satılıyor. Heryer de fiaytı değişioda meretin ya onu da anlamadım. Neyse biz hostel ararken toplamda bi 100 km yürümüşüzdür heralde -abartmıyorum inanın- anca bi tane tütüncü gördük. Onda da winston 3.15 € -bu fiyat bazı yerde 3 oluo bazı yerde 3.20 haberiniz ola- yanına da bi hevesle FCB çakmağı aldık. Ama kimse abi şundan 2 paket alalım ne olur ne olmaz demedi daha doğrusu akıl etmedi ya sigara sorun olarak başladı sorun olmayada devam ediyor burda. Ama inadına seviyorum be kardeşim. O beni bıraksa ben bırakmicam onu. Neyse bulduk içtik güzel felan. Ama hala hosteli bulamadık. hostelin adresi şu şekilde.......... Şimdi ordaki G..

sokağındayız ama ulan herşey var bi o yok. Güneş zaten tavan yapmış durumda, gelen geçene soruyoruz adresi herkes başka yönü gösteriyo. Bide nerdeyse her dükkanın sonunda Les Corts yazıo ama biz hala onun mekan ismi olduğunu anlayamıyoruz. Bi kere anamız ağlamak üzere, ağlamasına daha var, tam ağlamaya başlicak saat olmu 4 biz hala hostel arıyoruz sırttaki çantalarla düşünün. En son dayanamadık baktık olmuo iphoneden çıkardım hattı taktım netbooka açtım hosteli tuttuğumuz siteyi ordan resimlere baktık bir de ne görelim. Biz hostelin önünden gçmişiz üstüne bi sokak ilerisindeyiz sadece. Ama ulan önünden geçtik nasıl görmedik diye kızmadık kendimize. Hayatımda bu kadar küçük tabela görmedim ben. Bide kapıya takılı. Hani onu bulabilmen için cidden ecnebi olman lazım. Bizim o tabelarla karşılaştırmayı bıraktım ben bile elle kapıya yazsam daha net görünür. Buna da neyse diyip geçelim istedik ama hostele girdik ödemeyi Vienetta ablamıza yaptık ki - abla aslen

brezilyalı ama taş gibi hatundu ne yalan söyliyim- Turkcell o. çocuğundan mesaj geldi. Yani kusura bakmayın bu blogta hiç böyle alelade küfretmedim ama bunlar harbi tabir ettiğim gibi.Nedenine gelince; İspanya'ya gelince telefon direkt Orange diye bir servis sağlayıcıya geçti. Ben ki yola çıkmadan önce Turkcell şerefsizini arayıp yurtdışında ne yapabiliriz yapamayız onu öğrendim, kampanya varsa faydalanmak istedim ama hiçbişi yoktu. Hani büyük firma ya.... Neyse biz sırf iki tane web sayfası açtık diye gelen mesaj şu oldu: "Sayın kullanıcımız yurtdışı internet download miktarınız 20 MB'ta ulaşmıştır. MB ücret 9,99 TL'dir" Ulan şimdi başlicam yine küfüre ya beni tanıyanlar ne içten küfür ettiğimi bilirler... Çarpın bi. Daha oturup terimizi silmeden 200 Tl fatura çıktı karşımıza. O günden beride açmıyorum telefonu. Sırf şemsiye daha fazla açılmasın diye. Size tavsiyem eğer ki yeni hat alacaksanız ve birgün yurtdışında çıkmayı planlıyorsanız adam gibi hat bilgilerini araştırmanız.

Burda her yerde Vodafone var. Heralde Türkiye'den de alınca burda kullanım kolaylığı vardır. Yok ise de boşverin telefonu bırakın evinizde..

Geldik hostele yorgunuz ama ortalık cıbıl kaynıyo diye sevinmedikde değil hani. Burda cıbıldan kastım güzel avrupalı genç kız toplulukları. Erkeklerde var tabi ama onlar sadece varlar o kadar yani. Hele bizim gibi Anadolu erkekleri yanında varlıkları bile anlamsız ya tek sorun bizim kıçımızdan terler akması. Yorgunuz anlatabiliyorumuyum. Ölümüne yorgunuz... Vienetta odamızı gösterdi. Kesinlikle hostelworld sitesinde gözüken şekilde değil yatma yerleri. Diğer mekanlar tamamda odalar fena. Kıçkıça herkes. Ama durumu cıbıllar kurtarıodu ne yalan söyliyim. Kurtarıodu kurtarmasına da biz girdik ertesi gün o cıbılların hepsi gitti biizim oda da big pig ile little pig kaldı. Hani arkadaşlardan biri büyük olanı çıplakta gördü ama hani görmese daha iyi olur dedirten cinsinden hatun. 30 € bayılmışım günlüğüne ya bide acaip bi kötü gelmeye başladı ortam. Malum cıbıl niyetine yine biz kaldık. Bizden de ne cıbıl olur ya

...

İspanya'ya gelişimizin 5 inci günü...

(Yazıya Valencia Center Youth Hostel'de devam ediyorum)

Barcelona Şehrine ilk İniş---->

Şehre sırtımızda çantalar olmadan ilk defa inmenin verdiği memnuniyetle İspanya'da hemen hemen her sokakta, mahalle de yer alan dükkanların birinini önünde oturduk. Üçümüzün de aklında sadece bira içmek vardı. Siparişi verdik. Estrella adında bi bira geldi masamıza. Ya yorgunluktan olucak ya da başka bir nedeni vardı bilemiyorum ama müthiş bi biraydı. Uzun zamandır içtiğim en güzel biraydı. Orda hepimiz aynı fikirde olmamıza rağmen yine de bizim Efes'i de unutmadık. Şu dakikaya kadar İspanya da içtiğim en güzel bira odur açıkçası. Burda Steinberg, Amestad, Guinnes biralarını da denedim ama sanırım İspanya'nın Efes'i Estrella Damm..

Hava kararmaya başladıkça günün yorgunluğu, sıcak hava, vs. derken bizde de arızalar çıkmaya başladı. Bi arkadaşım belindeki rahatsızlıktan bendenizde söylemesi ayıp pişik olduğumdan bir an önce hostele dönmek istedik. Dönmek istedik istemesine de bi yandan da bana bebe pudrası almak durumu ortaya çıktı. İspanya'da eczanelerin adı Farmacia. Bildiğimiz bizim eczanelerin aynısı. Arkada iğne yapılan oda önde de ilaçlar ve tartı benzeri cihazlar. Neyse şimdi mesele eczane bulmak değilde bebe pudrasını anlatmak. Ee bide pişik olan benim mecburi ben alıcam. Neyse ne dedim açtım iphone çeviri yaptım karşıma powder kelimesi çıktı pudra yazınca. İspanyolcasını da buldum ne olur ne olmaz diye ama eczaneye girip adama söylediğimde hatta ve hatta makineden okuttuğumda bile adam bana anlamıyorum diye cevap verdi. Ulan dedim sıçtık. Şimdi kıpkırmızı götle buralarda 10 gün bitmez. Bi canrıhah şekilde önce white dedim sonra da peşine baby i koydum. Elimle de sözlerimi destekler bi hareket cektim. Adam okey dedi bizim pudrayı nam-ı diğer Dalco'yu verdi. Siz siz olun ecnebi memleketlere gelirken yanınıza iğne iplik takımı, yarabandı , bebe pudrası gibi ilk yardım malzemelerini getirin.

Barcelona Şehrinde İlk Tam Gün-------> 15 Ağustos 2009 Cumartesi

Bugün arkadaşlarla direkt Las Ramblas caddesine indik. Burda caddeler, sokaklar o kadar büyük ve geniş oldugundan hani bu şehrin en büyük caddesi diyemiyorum. En ünlüsü ama en büyüğümü bilmem. Ha bide en işlek ve en kazık olan caddesi. Caddenin arka sokaklarına indikçe almak istediğiniz şeyin ucuzladığını görüceksiniz. Cadde de sadece Carrefour alış veriş durumunu kurtarıo. Yoksa hani öpücü bütün esnaflar. Ama en azından 'gel vatandaş gel' diye ne bağıranını gördüm ne de masasına oturtmak için buyur çekenini. Hatta ve hatta birazda ilgisiz gibiler ya bizim bünye alışık değil pek kaldıramıyo ilgisizliği...

Caddeye gelince. Caddeye metro hattından ulaşmak çok kolay. Catalunya, Liceu duraklarında inip caddenin başından veya ortasından çıkabilirsiniz. Sonda da bi tane durak vardı da adını hatırlayamadım. Metro kullanmak çok önemli. Yollar açıkçası bomboş. Hele ara sokaklar in-cin top oynuyo. Ama en hızlı en ezberci şekilde gezinmek için metro birebir. Fiyat kısmına gelince burda ki metro bilet mantığıda bizim gibi akbil insanı için ters. Hani gözünü sevim ben akbilin. Burda kağıttan bilet. Makinelerden alınabilio. Eğer başta hesabınızı iyi yaparsanız karlı çıkarsınız. Ama bizim gibi bölük pörçük yaparsanız battınız demektir. Acaip kazık bi sistem bu da. Durakları öğrenmek kolay. Hatların mantığını çözerseniz her yere rahatlıkla gidersiniz. Bizim gibi bi 10 yıl önceden başlamadığı için metro hizmeti şehrin dört köşesine gidebiliyorsunuz. Aktarma herşeyin çözümü. Otobüs kısmında ise söyleyebileceğim bişi yok. İnanın 5 gündür bi kere otobüse binmedim.

Cadde de ilerlerken çeşitli kıyafetler giymiş poz veren insanlar gördük. Bunların hepsi bildiğimiz ya bi ünlüyü ya da bi anı canlandıran kılıklara girmiş, boyanmış sanatçılar. Önlerinde birer para kutusu var. Eğer elinizde 1 € 'yu ses çıkartacak şekilde kutuya atarsanız hareket etmeye başlayıp sizi yanlarına çağırıyorlar. Sizinle birlikte poz vererek resim çektiriyorlar. Hani güzel meslek. Tek zorluğu sanırım bütün gün ayakta durmak. Ama klasik bir Türk aklı ile hesap ederseniz baya da iyi para kaldırıyorlar hani. Ha bide bizim Taksim'de meşhur ağzında bi metalle Godfather müziğini durmadan çalan bir eleman varya onun çömezleri var burda. Çömez diyorum çünki bizim Taksim'deki elemanın eline su dökemez bunlar. Gıcık gıcık sesler çıkarıyorlar. Bide acaip iticiler. En azından benim için.

Cadde de ilerlermeye devam ettikçe sizin portrenizi ya normak ya da karikatüristik şekilde çizen ressamları görüyoduk, gördükçe de aklımıza Kadıköy İskele Meydanı'nda bulunan Yapı Kredi Bankası'nın ara sokağında bu işi yapan adam aklımıza geliyodu üzülüyoduk. Niye derseniz bizim elemanından bunlardan aşşağı kalır bi yanı yok ama bizde sanat sepet işlerine ilgi alaka da azdır, kazancı pek olmaz. Burdakiler ise çatır çatır para kazanıo, ilgi çekiyolar walla. Üzülmemek elde değil anlicanız.

İspanya'ya gelişimizin 6 inci günü...

(Yazıya Valencia 'dan Madrid'e Giden Tren de devam ediyorum)

Caddenin sonlarına geldikçe bir tenhalık kendini belli ediyor. Tenhalık diyorum sma kıyaslamayı daha çok caddenin baş tarafıyla yapıyorum. Caddenin sonlarında etrafında aslan heykellerinin olduğu bi anıt benzeri bişi karşılıyor. İspanya tarihi ile ilgili çok fazla bilgi sahibi olmadığımdan ad veremicem. Zaten İspanya tarihi iç savaşıyla ünlüdür, onu da bilen yarım yamalak bilir. Ben daha tam olarak bilgi sahibi olan birini göremedim. Ben konuma döneyim. Caddenin aşağısında anıtın buluınduğu yer sahil kısmı oluyor. Sahil kısmında anıtın tam karşısında eski para, plak benzeri ürünlerin satıldığı bizim kadıköylülerin çok iyi bildiği bit pazarı benzeri tezgahlar mevcut. Bunların tek farkı ürünleri yere değil şemsiyeli tezgaha açmaları, pahalı olmaları. Pazar da pek takılmadan direkt orda bulunan köprüye yöneldik. Köprünün sol tarafı marina olarak kullanıyo. Çok sayıda yat, tekne mevcut. Diğer yanı da direkt denize açılıyor ki orda bulunan bir feribot bizi uzay zamanında bilmem kaçıncı milyon yıla götürdü bilemiyorum. Çok enterasan bir feribottu, şeklen şemalen. Nereye gittiği yönünde fikir yürütebildik sadece ki bu fikirlerden biri İbiza Adasıydı. Anlkicanız aklımız hep orda. Neyse köprünün diğer tarafında maremagnum alışveriş merkezi mevcut. İçerisi bizim memlekette de olan alışveriş merkezleriyle aynı. Tek ve en önemli farkları markalar. Burda Ferrari'den tutunda BarçaBotiga spor mağazaları ile diğer isim yapmış markaların dükkanları mevcut. İçim Ferrari tişörtüne eriyip gitse de maddi şartlardan dolayı bu şekilde bir harcamayı göze alamadım.

Alışveriş merkezinin gezintiyi bitirince hemen arkasında yeralan sanırım dünyanın en büyük akvaryumu olan Aqua....... bilet alıp girdik. Bilet fiyatları kişi başı 17 €. Değer mi diye sorarsanız kesinlikle değer. Bileti alıp içeri girince direkt iki genç kız bi yerde durdurup fotoğrafınızı çekiyor. Çıkışta da bu fotoyu isterseniz satın alıyorsunuz. Fiyatı 8 €. Ne kadar pahalı gözükse de sonuçta ana dedik bizde öyle aldık. Yoksa saçma sapan bi foto ne yalan söyliyim. Ha bi de çalışan hatun nerden geldiğinizi soruo. Biz Türkiye deyince bi ağzını büzdü felan orda tutup tokatlayasım geldi. Ulan hem kıçını yıkamaktan acizsin hem de beni beğenmiyosun. Adamların bide tuvaletten çıkarken el yıkaması var. O daha bir rezil. O elle yemek yiyosan domuzunda, kuşunda gribini kaparsın. Her türlü veba seni bulur haliyle. Yİne saptık konudan. Akvaryum turu güzeldi açıkçası. En vurucu anı altta hareket eden zemin üzerinde ilerlerken çevrenizin yer kısmı hariç kalan tüm kısmının akvaryumla çevrelenmesi. Üstünüzden köpekbalığı geçerken, yan taraftan da diğer türlü türlü balıkların geçişini izlemek. Ama burda da bişi eksik geldi bana. Cok arandım tarandım ama bi türlü ahtapot göremedim. Gidipte gören olursa foto çekip yollasın dicem zaten de yine de canlı kendi gözlerimle görmeyi daha çok isterdim.

Akvaryumda gezinti bitince salına salına yine caddeye döndük. Metroya binmek için duraktan aşağıya indik. Metro duraklarında bizimkilerin benzeri çalgıcılar var. Bunlar bi de ırk ırk. Artık çinlimi japonmu korelimi bilemedim bi adam var kemençe benzeri bişi çalıo. Belli işi bu adamın. Hergün nerdyese belli zaman aralıklarında duruo tam metronun ortasına başlıo aleti gıy gıy çalmaya. Bunun dışında bi de metro da yerde yatan insanlar mevcut. Bazısı kötü giyimli bazı temiz. Onu anlayamadım hani.Evsizler mi yoksa zevk için mi takılıyorlar bilemedim. Bu ecnebilerden herşeyi bekler durumdayım ya ondan herşeye türlü türlü cevaplar arıyorum.

Gün güzel devam ediyor ya sonunu getirmeyelim istedik. Hostel de biraz dinlenip caddeye geri dönelim dedik. Dediğimiz gibi de yaptık. Ufak bir dinlenme, hazırlıktan sonra caddeye geri çıktık. Aşağı sahile doğru indik inmesine de arkadaşın beli rahatsız olduğundan ilerleyemedik pek. Oturduk sahilde aldık biraları muhabbet etmeye başladık. Bu arada bi de siyahi arkadaşlar ile ellerinde torbalı adamlar yanımıza gidip gelmeye başladı. Bişiler mırıldanıyorlar ama ispanyolca bilen olmadığından dediklerini ahreketlerinden çıkarmaya çalışıyoruz oda fayda etmiyor. Zaman ilerledikçe bi zencilerin ne dediğini anlar olduk ki onlarda ot isteyip istemediğimizi soruyolarmış. Poşetli amcalar ise bira satıyomuş. Tanesi 1 €. Bildiğiniz kutu bira. Bu adamlar nerden buluoda bu kadar ucuza satıyolar anlayamadım. Bulsak bizde alıcaz bi kasa ama nereye gitsek 3-5 € dan satıolar mereti. Neyse gelip geçeni kestikten, kendimizce yorumlar yaptıktan sonra hostele geri döndük.

Mabed'e Camp Nou'ya Gidiş------>16 Ağustos 2009

Bugün büyük gün. Şu ana kadar çekilmiş bütün sıkıntların, yapılan hazırlıkların, yaşanan maceraların tek ve asıl sebebi. Mabed'i Barcelona Futbol Klubü'nün sahası, evi, herşeyi Nou Camp'ı ziyaret etmek için hostelden yola çıktık. Hostel aslında stada yürüme mesafesinde ama biz daha bilmiyoruz. Çıktık hostelden gittik metro durağına. Yanlış hatırlamıyosam Zone Universitaria durağında inip aşağıya doğru yürüdük. Sonra harita üzerinden baka baka bi 15 dakka daha yürüyüp 18 nolu kapının önüne geldik. Stad dıştan büyük gözükse de pek ihtişamlı değil açıkçası. 18 nolu kapıdan ........ nolu kapıya gittikten sonra büyük bir kalabalıklar karşılaştık. Stadın, megastore ve diğer tüm şeylerin girişi bu kapıdan yapılıo. İçeri girdik arkadaşlardan biri daha önceden aldığımız Barselona-Athletic Bilbao İspanya Süper Kupa Final maçı biletlerinin confirm etmek için sıraya, benle bir arkadaşta stad turu bileti almak için başka bir sıraya girdik. Stad turu bilet fiyatları 17 €. Sonuna kadar da hakediyorlar açıkçası. Stad turuna biletleri aldıktan sonra store gittik. Bendeniz hasta Beşiktaşlı olduğumdan ve bişı alıcaksam muhakkak kartal yuvasına uğradığımdan karşılabileceğim şeyi tahmin etmeye çalışırken içeri adım attığımda store ların bizimkilerle kesinlikle karşılaştırılmamsı gerektiğini anladım. Bizimkiler bunların eline su dökemez açıkçası. Herşey o kadar bol, herşey o kadar güzel ki.Yok yok yani. Aklınıza gelebilecek her türlü şey mevcut. Ama fiyatlarda az değil hani. İsimsiz bir Barça forması 67 €, isim yazdırmak 12 €, atkılar 12 €, tişörtler 25-30 € dan başlıyo ve sonu yokmuş gibi duruyorylar. Neyse ben bir Barça forması ve atkısı alıp olayı 100 € ile bitirmeyi planlıyorum. Bunu da maç günü yapıcam. Şimdi o kadar yol gidicez die almak istemedim. Biz Alice Harikalar Diyarın da gezinen, aklını geride bırakmış insanlar olarak zamanın nasıl geçtiğini anlayamadık. Az kalsın günün son stad turunu kaçırıyoduk. Koşa koşa son tura yetiştik. Yetiştik yetişmesine de bizim turda olan Feline ve Liam adları sırtlarına yazılmış Barça formalı iki güzelle aynı anda stadı turlamak kafa karışıklığına neden olmadı değil hani. Bi yandan cennete olup bütün dertleri sıkıntıları unutan ben bu iki güzel hatunu görünce gerçek dünya ya iner gibi oluodum. Anlicanız tur boyunca baya frekans bozukluğu yaşadım. Tur boyunca tam sırasını şu an hatırlayamasam da konuk takım soyunma odası, müze gezintisi yanında en önemli şeyi yani futbolcuların sahaya çıkış koridorundan inerek sahanın ziyaretçilere ayrılmış küçük bir bölümünden sahayı dört bir yandan izleme şansına nail olduk. Stad o kadar büyük ve o kadar ihtişamlı ki tribünler boş bile olsa o hissi yaşayabiliyorsunuz. Sahanın içinden daha sonra bizde şeref tribünü olarak adlandırılan ve kodamanların oturduğu kısma geçiyor, ordan da maçı anlatan spikerlerin olduğu bölüme en sonlara yakında basın toplantılarının yapıldığı odaya geçiyorsunuz. Bildiğim kadarıyla Barcelona oyuncularının soyunma odası kutsal sayıldığından ziyaretçileri o bölüme almıyorlar. Neyse tur gezisi sonrası her zaman ki gibi tekrardan Barcelona'nın bana göre kalbi sayılan caddesine inip tur attıktan sonra hostele dönüp ertesi günkü Valencia yolculuğu için hostele geri döndük.

İspanya'ya gelişimizin 10 uncu günü...

(Yazıya Barcelona'daki son konaklama yapılacak hostelden devam ediyorum)

Valencia'ya Yolculuk -----> 17 Ağustos 2009

Daha önceki tur programımızda Valencia 'dan önce Barcelona'ya 1.5 saatlik uzaklıkta yer alan Tarragona iline gitmeyi planlasakta verdiğimiz ortak kararla bu ili geçip direkt Valencia'ya gitmeyi ordan da direkt Madrid'e geçmeye karar verdik. Sabah çantalarımızı sırtlayıp Sant Estacio metro durağının hemen karşısında yer alan tren istasyonuna girip bilet kuyruğuna geçtik. Orda farkına vardığım İspanya'da neden bu kadar çok fransızın olduğuydu. Elemanlar trenle rahatlıkla gidip gelebildikleri için bu şehirde çok fazlalar. Onun dışında plan dahilinde araç kiralama olayından 300 küsür euro nedeniyle vazgeçmiş olmamızın ne kadar yanlış olduğunu ilerleyen günlerde anlamamız bize büyük bir tecrübe oldu. Valencia'ya tren Barcelona'dan 2,5 saat civarında varıyor. Bilet fiyatlarıda kişi başı 40 €. Valencia'dan Madrid'e geçişi de trenle gerçekleştirip bi 40 € bayılmak hepsinin üstüne de Madrid'den Barcelona'ya yine trenle gidip 7 saat yol çekmek bi de 55 € ödemek neden 300 küsür € ya araç kiralamamanın bize daha pahalıya patladığını açıklaması olacaktır. Hepsi bi yana yaşadığımız onca sıkıntı o kadar dert ve onca kayıbı yazının ilerleyen bölümlerinde okuyunca bize çeşitli adlar takacağınızı tahmin eder gibiyim ki bu tanımlamaları sonuna kadar hakkettiğimizi düşünüyorum. Gezinti notlarına dönersek Valencia'ya ilk tren öğlen saat 14.30 olması muhteşemdi. En azından istasyonda daha az vakit geçirip erken saatler de Valencia'da olabilecektik. Rahat rahat hostel bulup yerleşip dinlenebilecektik. Ama bileti alan arkadaşın Gaudi aşkı yüzünden bileti saat 9 gibi almış olup bütün gün Barcelona sokaklarında sırtta 10-15 kiloluk çantalarla vakit geçirmek zorunda kaldık. Neyse ki her tren istasyonun da yer alan emanetçilere 4,5 € bayılarak büyük boy dolap kiralayıp eşyaları sırtlarımızda taşıma derdinden kurtulduk. Gerçi sanat aşkıyla yanan arkadaşımız nedense sırtında ki çantayı bırakmadı. Heralde kafasına göre bilet almasından dolayı bizden yediği zılgıtlardan dolayı kendini cezalandırma yoluna gitti ama inanın ki o an gereksiz bir hareketti. Sırtında o koca çantayla Gaudi'nin meşhur Sagrada Familia -bitmeyen kilisesi- sını gezmek hele ki ispanya sıcağında çok çok gereksiz bi tavırdı. Neyse her koyun kendi bacağından asılır misali ben de diğer arkadaşla tekrardan Barcelona sokaklarından turlamaya başladık. Açıkçası o kadar saati nasıl geçirdik şu an hatırlamıyorum ama çok yorulduğumu söyleyebilirim. Akşama kadar bu şekilde devam edip saat 9 gibi trene bindik. Saat gece 11:30 gibi Valencia durağına vardık varmasına da gece ne yapıcaz bilmeden yine sırttaki çantaları tren istasyonunda ki emanetçiye bırakıp birazda soluklanıp sokaklara saldık kendimizi. O gece için tasarruf amaçlı hostel tutmadığımızdan üstüne de ertesi gün saat 11-12 ye kadar hostele giriş yapamayacağımızdan Barcelona'daki hostel arayışımızın benzerini yaşamamk için ertesi gün kalacağımız hostelin adresini çıkarmaya karar verdik. Artık biraz daha tecrübeli olduğumuzdan hosteli bulmak cok zor olmadı. Erken saatte hosteli bulunca bari fırsat bu fırsat diyerek gece Valencia sokaklarında tur atıp fotoğraf çekmeye başladık. Bu arada biraz soluklanalım diye oturduğumuz yerde Burak şapkasını unuttu. Şapkayı unuttuğu noktadan çok fazla uzaklaştığımız ve hepimiz ölümüne yorgun olduğundan kimse geri dönüp şapkayı aramaya yeltenmedi ki bu olay başımıza geleceklerin habercisiydi. Saat biraz daha ilerleyince açlıkla bi de susamışlıkla bir markete girip bi kaç şey almaya karar verdik. Susamışlığı birayla geçiştirirz diye düşünürken saat gece 10'dan sonra Valencia'da marketlerde bira satışının yasak olduğunu öğrendik. Bu gecenin ne kadar uzun süreceğini en azından benim için çok uzun süreceğinin işaretiydi. Arkadaşlar yorgunluktan ve yersizlikten meydanda ki banklarda uyumanın akıllıca olduğunu düşündüler. Bana da bu şartlarda ayakta bekleyip cebimizdeki üç kuruşa ve pasaportlara sahip çıkmak düştü. Sanatsever arkadaşımız sırtında çantayla Sagrada Familia turu yapmaktan, diğer arkadaşta kafayı koyduğu her yerde rahatlıkla uyuyabildiğinden direkt bankta zıbarmaya başladılar. Bendenizde etrafımızda fink atan siyahi dünya vatandaşlarıyla göz göze gelip ayakta durma derdiyle çıkardım ayakkabıları oturdum banka. Gece boyunca en ilginç olan şey, tişörtünü çıkartıp banka asan, altında şort yanında bi şişe su ile ışığın hemen altında oturup kitap okuyan ispanyol delikanlısıydı. Biz banklara oturmadan önce oraya oturmuş kitabını okuyan bu genç - ki karizma had safadaydı- saat 2.30 gibi ben sigara yaktıktan sonra "Hey Amigos Sigaret" diye bağırıp el hareketiyle benden sigara otlandıktan sonra kitabını okumaya devam edip saat 3.30 civarları üstünü giyip gitmesi, giderken de bana bi hoşçakal modunda hareket çekmesiydi. Dedim o an kendi kendime "ulan sen bu karizmayla taksime otur vermeyen kız olursa ben vericem".. O derece şekildi arkadaş ama bi o kadar da kendi halindeydi. Bunu belirtmemek ayıp olur. Neyse gün ağırmaya başlayınca direkt tren istasyonuna gidip sırt çantalarımızı alıp hostelimize gittik. Hostelin adı Center Valencia Youth Hotel. Saınt Jordi'den sonra daha kötü bir yer beklerken inanılmaz profesyonel, düzgün ve temiz bi hostel bulunca hepimiz çok mutlu olduk. Hostel odalarının içinde duş tuvalet mevcut. Sabah akşam temizlik yapan insanlar var. Oda mis gibi kokuyo ki fiyatıda o iğrenç Saınt Jordiye göre daha ucuz. Günlüğü 20 €. Sonuna kadar hakediyolar. Şehir merkezine de inanılmaz yakın. Hani gün olur Valencia'ya giderseniz hiç otel aramyın. Burayı sonuna kadar tavsiye ederim.

Burdan sonra yazacaklarım Türkiye'ye kaldı. Şimdi Barça-Athletic Bilbao İspanya Süper Kupa Finali 2. Maçını izlemek için hazırlık yapmak lazım. Üstümüzde Beşiktaş forması stadda yerimi alıcam. Bütün dertler bunun içindi ya zaten....

Valencia -----> 18 Ağustos 2009

Valencia------> 19 Ağustos 2009

Madrid------>20 Ağustos 2009

Madrid----->21 Ağustos 2009

Barcelona------->22 Ağustos 2009

Barcelona-------->23 Ağustos 2009

Eve Dönüş------->24 Ağustos 2009

Uzaklarda,,,,

Yolculukla ilgili notlari aliyorum ama biraz olanaksizlik biraz da zamanla yaristigimizdan buralara aktaramadim. Ama en kisa zamanda burda yerini alicak. Fazla meraklanma Erdem'im tatilinin keyfini cikar...

Mutlu Son....

Ağustos ayında yapacağımız İspanya gezisinin Mutlu Son'u olan Barcelona-Athletico Bilbao İspanya Süper Kupası Camp Nou'da oynanacak 2. maçının internet ortamından alınmış bileti...ikinci foto ise maçı izliyeceğimiz bölgeden stadın ve maçın görüntüsü...

Uzun zamandır planladığım gezinin ana nedeni olan Camp Nou'da maç izleme şerefine nail olamayacağımızı düşünerek günleri saymaya başlamıştım. Bütün herşey tamam iken maç izleyemeden buralara geri döneceğimi düşünmek baya bi canımı sıkıyodu.
Geçen hafta bahis dünyasına geri dönüş yapmak niyetiyle malum bir kaç sitede gerekli istatistiki çalışmaları yapmaya çalışırken birden Barcelona'nın ayın 16'sında Bilbao ile Süper Kupa maçı oynayacağını gördüm. Tabi hemen bizim yol arkadaşı Burak'ı telefonla taciz etmeye başladım. Dedim abi bizim yol güzergahı yalan olmuştur ayın 16'sında Bilbao'da maçtayız. Bu haberi alınca o an mesai de olan Burak abartıya kaçmadan gereken mutluluk ve coşku tepkileriyle karşılık verse de bir anda maçın tarafsız saha da olabileceğini söyledi. Bende hemen maçkolikten bir sene önceki finale baktım. Aklıma gelen ilk şey buydu açıkçası. Süper Kupa finalinin bizimki gibi tek maç değil de iki maç üzerinden oynandığını ve maçlarında evsahibi-deplasman usulü yapıldığını görünce hemen Barça sitesinden bilet kontrolü yaptım. İşin sonunda da yukarıda ki fotolarda gördüğünüz bileti ve mevkileri belirledik. Gerekli ödemeleri yaptık.
Şimdi sıra üstüme bir Beşiktaş forması geçirip maç günü Camp Nou'da yerimi almak. Bakarsınız bi fırlamalık yapıp hep hayalini kurduğumuz "Carles Puyol Türk Olsun" ile "Maç NTVSpor' da İzlenir" pankartını açmışız. Hiç belli olmaz. Bu kadar şeye cesaret ettik heralde bunu da yaparız gibime geliyor. Benden size tavsiye maç günü hangi kanalda yayınlanırsa maç oturup izleyin.

Çıktık Bir Alamete Gidiyoruz....

Daha Büyük Haritayı Görüntüle

Burda ufaktan başvuru kısımlarını anlattığım İspanya gezisi ile ilgili yol haritası. Bodoslama girmeyelim dedim ama elin toprağında da stadlar dışında neyin nerde olduğunu bilen adamlarda değiliz. Oturdum ekşi zölükten kurcalaya kurcalaya bu yol haritasını belirledim. Eğer bir değişiklik olmaz ise 10 gün boyunca nerde bu adamlar diye soran olursa cevabı yukarda. Hadi hayırlısı diyerekte gün bazında ki planlama da altta. Çıktık bi alamete gidiyoruz işte....

İSPANYA YOL GÜZERGAHI

14 gündüz İSTANBUL/ gece BARCELONA

15 gündüz BARCELONA / gece BARCELONA (İspanya resmi tatil)

16 gündüz BARCELONA / gece BARCELONA

17 gündüz BARCELONA - 1,5 saatlik araba yolculuğundan sonra tarragona - gece TARRAGONA

18 gündüz TARRAGONA - 3 saatlik araba yolculuğu - gece VALENCIA

19 gündüz VALENCIA / gece VALENCIA

20 gündüz VALENCIA - 2 saatlik araba yolculuğu - gece ALICANTE

21 gündüz ALICANTE - 5 saatlik araba yolculuğu - gece MADRİD

22 gündüz MADRİD - gece MADRID

23 gündüz MADRID - 6 saatlik araba yolculuğu - gece BARCELONA

24 gündüz BARCELONA / Gece İSTANBUL

İzni Kopardık, Sıra Hazırlıklarda.....

Salı günü geçti gitti. Vize olayı da tamam. Artık yol güzergahını, ziyaret edilecek yerleri planlamaya geldi. Bu planlamanın başında tabi ki FC Barcelona olacak ama İspanya'ya gitmişken de bi kaç yeri ziyaret edip gelmemekte olmaz. Malum adrenalinin yanına bol bol kahkaha da eklenir bizim geziye. Hepsini bu blogta arşivlemek gibi bir niyetim var. Umarım becerebilirim. Bu blogu takip edenler varsa ve daha önce İspanya semalarında gezinmiş ise bana verebileceği her türlü yararlı bilgi için şimdiden teşekkür ederim. Adios, muchos (ne demekse artık) .... 

Barcelona'ya İzin.....

Perşembe sabahının erken saatinde Burak'la İspanya Konsolosluğunun yolunu tuttuk. Sırtta çanta elde google map'ten konsolosluğun yolunu gösteren bi sayfa çıktı, o da yetmezmiş gibi bir de iphone içindeki google map navigasyon uygulaması. Hani uzaktan birileri görse şeklen ülkeye yeni ayak basmış, iletişim kurmaktan korkan turist zannederdi bizi. Bizim için de bildiğimiz yollar olması dışında ispanya yolculuğu öncesi ön bir yol bulma denemesi gibiydi. Gerçi Burak "olm biz burda yolu bulamıyoruz oralarda ne yapıcaz" dese de işin eğlenceli kısmını bu tarz diyaloglardan oluşacağının her ikimiz de farkındayız. Neyse ben iphone da mavi nokta ile kırmızı nokta arasındaki yakınlaşmayı gördükçe, Burak'ta elinde ki kağıt parçasından beni onayladıkça iyicene bu işi kotaracağımızı düşünmeye başladık. İçimiz rahatladı. Hele hele İspanya'nın aksine navigasyon uygulamasının "Asya'yı Avrupa'ya Bağlayan" bu koca ülke de olmamasının da verdiği durum iyicene bi kendine güven yarattı bizlerde. Neyse saat sabahın 8 gibi konsolosluk önünde sıradaki yerimizi aldık. Önümüzde tekil 3 toplamda ise 12 kişi vardı. Toplam da 12, çünkü başta yer alan tur çalışanın elinde sırf 4 tane vize başvurusu vardı. Saolsun çocuk iyi niyetli çıktı da baya muhabbet edip yardım aldık kendisinden. Şu lanet shengen formunu internetten doldurup almayı akıl edememişiz. Orda ki güvenlikte 1 saat boyunca birazdan form getirirler diye bizi oyaladı durdu. Ne zaman ki konsolosluğun önünde taksiden inen göğüs dekoltesi giymiş bir hatun indi form sordu o zaman 4 tane form çıktı ortaya. Çıktı çıkmasına da formun birini bizden 1 saat sonra gelen hatuna verince bizim payımıza da diğerlerinden sonra kalan tek form düştü. Bizde onu alıp Burak adına doldurmaya başladık. Gerçi bu arada burak formu değil de taksiden inen hatuna ispanya gidiş dönüş tarihlerini sormayı düşünse de turda çalışan eleman yardımıyla onun formunu doldurmaya başardık. Başardık diyorum çünki form ingilizce ve ispanyolca. İngilizcemiz bu konuda ne kadar yeterli olsa da shengen formu çölde görünen vaha gibi kıymetli olduğundan yanlış yapmak istemedik. Formu doldurduktan hemen sonraya zaten konsolosluk açıldı ki tek tek bizleri içeri almaya başladılar. İçerde toplamda 9 sayısını tutturunca içeri almayı durduruyorlar. Bunun nedeni de bizce içerde bulunan 8 sandalye sayısı. 8 kişi otururken artı bir kişi de işini görüyorsa toplamda 9 oluyor. Ama ikinci veznede faaliyete girince içerdekileri 10 tamamlıyor dış güvenlikçiler.

Çok uzatmadan evrakları verdik içeri. Kendi çapımda herhangi bir sorun çıkmadı ama yine de kesin vizeyi kaparımda diyemiyorum. Asıl başvuru sırasında konsolosluk çalışanının evraklarımı incelerken tek sayfadan ibaret otel rezervasyonuma uzun uzun bakması sonra dönüp bana aynı uzunlukta bakması o an içinde kafamda binbir türlü komik düşüncenin geçmesine sebep oldu. Hani bankada ki para, maaş bordroları diğer gelirler derken toplam gelire karşılık 10 günlük İspanya gezisi için Majestic otelden yaptırılan 1750 Euroluk rezervasyon hani benim gibi bi adam için bile fazla abes bir durum. Hele çalışanın bakışında "Ulan etine buduna bakmadan bütün parayı otele verip geri mi gelecen, yoksa açık açık beni mi yiyosun" bakışı acaip komikti. Hele hele kadın Burak ile bana "Barselona dışında bir yere daha gitmeyi düşünüyor musunuz?" sorusuna Burak'ın kısa, net ve anlık "İbiza" cevabıyla da "Ulan sizi gidi keraneciler" bakışı olayı daha da bir karmaşıklaştırıp, üstüne bizim konsolosluk için de koparcasına gülmemize sebep oldu. Uzun lafın kısası kendi çabalarımızla, ordan burdan duyduklarımız ve internette yaptığımız konuşmalar, araştırmalar üzerine her türlü engebeyi aşarak başvurumuzu yaptık. Sıra salı günü gelecek cevapta. Güzel, hayırlı olması dileğiyle beklemeye geçtik. Aşağıda başvuru sırasında gereken evraklar ile, shengen vizesi için gerekli formun linkini de koyuyorum. Belki yardımı dokunur ihtiyaç sahiplerine:

Turistik Vize / SSK'ya Bağlı Olarak Çalışanlar (Maaşlı) 

1- Pasaport (Pasaport sahibi tarafından imzalanmış - Süresi seyahat tarihinden itibaren en az 6 Ay ve Pasaporta kayıtlı seyahat edecek kişi kadar boş vize sayfasının bulunması gerekmektedir. Pasaportun ''Açıklamalar'' ile ''Gümrük ve döviz kayıtları'' sayfalarına vize basılmamakta ve var ise eski pasaportunuzu ibraz etmenizin sizin için referans olacağını unutmayınız)

2- Vize Başvuru Formu (Başvuru sahibi tarafından eksiksiz olarak doldurulup imzalanmalıdır)

3- Yeni çekilmiş - arkası beyaz fonlu 1 adet normal vesikalık resim

4- Şirket antetli kağıdına - kaşeli ve imza yetkilisi tarafından imzalanmış İspanya Başkonsolosluğuna hitaben yazılmış vize talep dilekçesi

5- Şirketin imza sirküleri fotokopisi (Süresi geçmemiş)

6- Faaliyet Belgesi Fotokopisi !! (Tic. veya San. Odası - son 3 ay tarihli)

7- Vergi Levhası fotokopisi (Son dönem)

8- Ticaret sicil Gazetesi fotokopisi

9- SSK işe giriş bildirgesi (yolcu çalışma süresinin 1 yılı doldurmaması durumunda bir önceki çalıştığı işyerinden eski SSK işe giriş bildirgesini temin etmelidir)

10- Maaş Bordrosu (son 3 ay)

11- SSK' lı Hizmet Dökümü (Hizmet Dökümü için tıklayınız)

12- Banka hesap cüzdan fotokopileri (güncel tarihli - hesap hareketli ve bakiyesi bulunan)

13- Evli olan yolculardan Evlenme cüzdanı fotokopisi yada bu bilgilerin hepsini içeren Nüfus dairesinden alınmış yeni tarihli Nüfus kayıt örneği istenmektedir.

14-Konsolosluk pasaportunuzun 1-2-3- 4. ile var ise uzatılmış diğer Geçerlilik sürelerini gösteren sayfaları (yani 5-6-7-8-9-10. sayfalar) ve son kimlik sayfası olan 60.sayfa'nın fotokopilerini görmek istemektedir!!

15- Konfirmeli otel ve uçak rezervasyonu

16- Seyahat sağlık sigortası poliçesi (Bkz:Seyahat sağlık sigortası)

Not: İstanbul İspanya Başkonsolosluğu "ilk defa schengen vizesi alacak yolculardan" yukarıdaki listede belirtilen tüm evrakları 'orjinalleri ile fotokopilerini ' ayrı ayrı olarak 2 takım halinde istemektedir. Çalışmayan ev hanımları ve 18 yaş altı çocuklar vize başvurusunda garantör olarak babanın tüm evraklarını fotokopi çekerek kendi dosyalarına eklemek zorundadırlar.

ÖRNEK VİZE FORMU download 

ÖRNEK VİZE FORMU TÜRKÇE AÇIKLAMASI download