Bugünün her günden çok daha güzel olacağını hayal ediyordum ama olmadı. Yeni stadın 19 Mayıs'ta temelinin atılacağını ve izlicemiz maçın bu staddaki son derbi olması nedeniyle baya bi duygulanmıştım. Takımıma güven konusunda bazı sorunlarım olsa da en kötü bir beraberlik alıp gelecek haftalarda diğerlerinin puan kaybetmesiyle umutlanabilirdim. Ama o da olmadı. Aslında sezon başından beri umduğum hiç bir şey olmadı. Ertuğrul sağlam takımın başına geçtiğinde umutlanmıştım, Sinan geldi olmadı. Liverpool'u burda yenip sevinmiştik, gittik 8 yedik olmadı. Herşeye rağmen lider olduk, gittik İBB'ye yenildik olmadı. En son bu yeryüzünde en nefret ettiğim takımı yeneriz dedim (kocasıyız ya), o da olmadı. Artık bana hiç bi şey kalmadı. Kala kala yeni stadı beklemek, bu zaman da Kasımpaşa ve Olimpiyat'ta eziyet çekmek, sevinçleri bir kaç sezon daha erteleyip 100. yılın, Guinti'nin, Zago'nun, Sergen'in hatıralarıyla yetinmek ve Süleyman Seba gibi birinin tekrar başkan olması için dua etmek (ki benim hiç bir duam kabul olmaz) kaldı sadece.
Uzun lafın kısası Allah Büyük BEŞİKTAŞ Taraftarı'na bir kaç sezon daha sabır versin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder