Kayboldum Yine...

Kayboldum yine.
Başı boş sokaklarda gidecek yeri olmayan bir evsiz gibi...
Annesini oynadığı parkta kalabalık içerisinde seçemeyen bir çocuk gibi...
Doğru yolu bulmak için birilerine soru sormaktan utanan bir gezgin gibi...
Her ne şekilde olursa olsun kendinden başka kimseye
güvenmeyen,
inanmayan,
özgüvenden yoksun biri gibi...

Ama bu kayboluş diğerlerinden farklı sanki.
Sanki bu sefer elindeki her şeyi kaybetmek isteyen benmişim gibi.
Hayatın girdabından uzak bir şekilde yaşamak için belki.
Belki yalnız olmaya alıştığım için,
Belki kimsenin benim gibi olamayacağını anladığım için,
Belki sonsuz nedenden..

Ne olursa olsun, ne kadar kaybolmuş olsam da,
Ne kadar kendimi kaybedilmiş hissetsem de,
Ne kadar kaybolmaya çalışsam da,
Umut ediyorum...

Umut ediyorum,
aranacağım,
Bulunduğumda ise soru sorulmadan,
olduğum gibi,
Varoluşlarım ve kayboluşlarımla,
Kabullenileceğimi...

En azından kaybolduğum her zaman
nefes alış verişimin
bir nedeni olsun diye...