İki post önce beni çalışmaktan bu halde görürseniz şaşırmayın demiştim. Fazla iyimser davranmışım. Dün kalbim yokladı şöyle bi. Sessiz sedasız geldi her zaman ki gibi sonra 6 şiddetinde depreme çevirdi olayı. Çalışırken oldu hem de. Alelacele acile götürdüler, sonra yavaştan kendimize geldik. Dostlar saolsun. İşyerinden kadim dostlar Kıvanç ile Fatih'i kendimde olduğum kısa anlarda yanımda gördüm. Hatta Kıvanç'ın ayağını morartmışım çimdikleyerek. Kusurumuza bakmadı tabii.. Neyse şimdi biraz dah kendimizdeyiz. Bi-kaç ufak ağrı dışında hala nefes alıp vermek bile güzel.. Merak eden olursa diye söylüyorum, hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçmedi.. Ya hayatımız boktan ondan herşeyi unutmaya çalışıyoruz ya da biz de iş yok göz önünden geçicek bi hayat yaşamıyoruz....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder