Karşılıksız aşkının zehrini taşıyordu bana.
Kokusu sinmişti inatçı ruhuma, kitaplarıma, ellerime.
Öyle çok öpüşürdük ki,
ağzının tadıyla yerdim yemeklerimi...
Öylesine inanıyordu ki dünyadaki son aşkla beni sevdiğine,
bir gün ansızın korkunç bir özlem duymaya başlamıştım kim olduğunu bilmediğim birine...
Şimdi ağzımda karşılıksız aşkın o aç tadı...
Karşımda O...
Ama eşitiz artık,
damarlarımızda karşılıksız aşkın o zehirli kanı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder